GÖLGE

     Yürüyorum yolda öylesine.. ne başlangıç önemli ne varılacak yer..ben yola diğerleri gibi bir yere ulaşmak için çıkmadım..yol önemliydi sadece seçtiğim.. biraz deniz kokusu olsun, güneş ısıtsın ama yakmasın, rüzgar essin ama savurmasın, fırtına çıksın bazen ama dalgalarım hırçınlaşsın sadece kimseyi batırmasın, yağmur yağsın bazende ama ıslatmasın bıraktığı tek şey toprak kokusu olsun..yürüyorum..emin adımlarla ama ürkekçe..kulağımda salt bir müzik benim için yazılmışçasına içimden yüksek sesle söylediğim ama benden başka kimsenin duyamadığı..yürüyorum öylece..

     Birçok renk çıkıyor karşıma ben yürüken.. kırmızı, turuncu, mor, beyaz, mavi... her renk üstüme yapışıyor.. hepsi ayrı konumlanıyor bende karışmıyorlar birbirlerine.. hepsi farklı hikayelerle geliyor birleşiyoruz yağmur damlaları gibi.. bazılarıyla güçleniyoruz daha hızlı daha büyük oluyoruz. Ama bazı renklerle ayrılıyor yollarımız gülümseyerek bazen hüzünlenerek farklı yerlere doğru ilerliyor akmamız..

     Tam yalnızım derken o çıkıyor karşıma ben gibi ama değil gibi.. ben farketmeden benimle gelmiş aslında her yere..arada kaybolmuş siyahlarla ama sonra gene ortaya çıkmış farketmemişim.. çünkü rengi değişmiş bazen açık bazen koyu..

     Oturuyorum bir banka sigara yakıyorum.. o da yakıyor.. kalkıp gitsem mi diyorum o da şüphe duyuyor.. her hareketimi o da tekrarlıyor.. aynaya bakmak gibi ama değil gibi..

     Yavaştan alışıyorum varlığına..seviyorum..gidiyor, kayboluyor işte gene sonunda karanlıkta.. her gidişte üzülüyorum..tam ben üzülürken gülümsüyor göz kırpıyor sanki geri dönerken..o benimle biliyorum artık..GÖLGEM..

     ’ Gölgem benim gerçekliğimdir.. ’

     Üzerinize her yapışan renkleri sevin, saklayın.. dostluklar, aşklar, aile.. hepsi bir renktir sizin üstünüzde.. ama gölgeniz..onu koruyun..O tüm siyahlığı ve çıplaklığıyla aslında sizsiniz..