3 Ekim 2012 Çarşamba

RÜZGAR SENİ TERK EDİYOR


Rüzgar seni terk ediyor..


Sonbahar..Bana bazı insanları hatırlatır.. Dengesiz.. Kalmak isteyen ama giden ya da gitmek isteyen ama kalan..Kendini bulamamış insanları..

Rüzgarları hatırlatıyor sonbahar bana.. Ne kadar rüzgarı sevsemde beni hep terkettiğini düşünürüm.. Ne rüzgarın başlangıcındayım ne de sonunda..Rüzgar sadece esiyor..Bazı insanları rüzgar gibi düşünürüm.. Kalamaz onlar seninle, bir bölümünde esintinin seninledir ama gitmek zorundadır da..

Rüzgar bana bazı insanları hatırlatıyor..Hem sevilesi hem nefret edilesi..

Rüzgar bana bazı insanları hatırlatıyor..Hayat başlangıçlarında yanında olmadığım, hayatlarının bir bölümünde saçlarımın arasına karışıp giden..Gittikleri yeri ya da hislerini bilmediğim..

Sonbahar bana toprak kokusunu hatırlatıyor.. Bazı insanlar gibi.. Hep kalacak olan hayatında toprak gibi.. Kokuları rüzgar getiriyor bana diye rüzgara aşık oluyorum.. Salaklık.. Rüzgar değil yağmurdu toprak kokusuna sebep..Yağmuru hissedip toprak kokusuyla dolduruyorum ciğerlerimi..Tüm bedenimi ele geçirmesine izin veriyor gözlerimi kapatıp gülümsüyorum..Bu yüzden yağmurları seviyorum..

Denize verdiği hırçınlığıyla, saçlarımdan akıp geçmesiyle, güçlü yanıyla ve kararlığıyla..Ben rüzgarı dokunamadığım,tutamadığım için seviyorum..Özgürlük gibi biraz..

Aynı zamanda rüzgardan nefret ediyorum.. Benden kokumu alıp terk ettiği, başka kokularla karıştırdığı için.. Bana getirdiği kokuları da çalıp gittiği için..

 Rüzgar sevdiğin kokuyu alıp gidiyor..Sana getirdikleriyle birlikte..Rüzgar seni gene terk ediyor..
Devamı Oku: Blogger ‘Facebook Beğen Butonu’ Eklemek