Rüzgar seni terk ediyor..
Sonbahar..Bana bazı insanları hatırlatır.. Dengesiz.. Kalmak
isteyen ama giden ya da gitmek isteyen ama kalan..Kendini bulamamış insanları..
Rüzgarları hatırlatıyor sonbahar bana.. Ne kadar rüzgarı
sevsemde beni hep terkettiğini düşünürüm.. Ne rüzgarın başlangıcındayım ne de
sonunda..Rüzgar sadece esiyor..Bazı insanları rüzgar gibi düşünürüm.. Kalamaz
onlar seninle, bir bölümünde esintinin seninledir ama gitmek zorundadır da..
Rüzgar bana bazı insanları hatırlatıyor..Hem sevilesi hem
nefret edilesi..
Rüzgar bana bazı insanları hatırlatıyor..Hayat
başlangıçlarında yanında olmadığım, hayatlarının bir bölümünde saçlarımın
arasına karışıp giden..Gittikleri yeri ya da hislerini bilmediğim..
Sonbahar bana toprak kokusunu hatırlatıyor.. Bazı insanlar
gibi.. Hep kalacak olan hayatında toprak gibi.. Kokuları rüzgar getiriyor bana
diye rüzgara aşık oluyorum.. Salaklık.. Rüzgar değil yağmurdu toprak kokusuna
sebep..Yağmuru hissedip toprak kokusuyla dolduruyorum ciğerlerimi..Tüm bedenimi
ele geçirmesine izin veriyor gözlerimi kapatıp gülümsüyorum..Bu yüzden
yağmurları seviyorum..
Denize verdiği hırçınlığıyla, saçlarımdan akıp geçmesiyle,
güçlü yanıyla ve kararlığıyla..Ben rüzgarı dokunamadığım,tutamadığım için
seviyorum..Özgürlük gibi biraz..
Aynı zamanda rüzgardan nefret ediyorum.. Benden kokumu alıp
terk ettiği, başka kokularla karıştırdığı için.. Bana getirdiği kokuları da
çalıp gittiği için..
Rüzgar sevdiğin
kokuyu alıp gidiyor..Sana getirdikleriyle birlikte..Rüzgar seni gene terk
ediyor..