Vazgeçilmezler de vazgeçilir. Yadsınmaz bir gerçektir
bu..vazgeçemeyeceğin tek şey kendinsin,o da biraz zorunluluk sanırım..
Vazgeçilmez dediğin ne kadar çok şeyden vazgeçtin. ‘Asla’
ile başlayan cümlelerin an geldi gerçekleşti. Çok sevdiğin birinden o gitti
diye vazgeçmedin mi hiç? Ya da çocukken en sevdiğin oyuncağın nerede şimdi? En sevdiğin
kitap atıldı belki de raflardan çoktan..
Büyüyor, değişiyorsun zaman akıyor..ama asıl AN değişiyor
zamanla birlikte.elinde olmayan dış etkiler..
sen sensin; özünde, değişsende aynısın.. yine aynı sever, yine aynı
bakar ve yine aynı gülümsersin..ama başkalarına etkin olamaz. Çok sevdiğin
insan giderken durdurmak için çabalarsın. O senin vazgeçilmezindir çünkü. Ama bir
süre sonra; gurur,yorulma,kabullenme adını ne koyarsan koy vazgeçersin.. ‘Asla
onsuz yaşayamam’ cümleni bir kenara bıakırsın,yaşarsın.. Aslında asla cümleni
yutarsın. Sen insansın..vazgeçilmezlerinden vazgeçer ve yaşarsın..
Dünya başına yıkıldığını sandığın her an dünyanın aslında
yerinde olduğunu anımsa.. ‘Asla’ ölmeyeceksin.. Vazgeçilmezlerin değişecek,
vazgeçecek ve yeni vazgeçemeyeceğini sandığın vazgeçilmezlerin olacak..
