9 Şubat 2012 Perşembe

kırmızı merdiven





          Uzun epey göremiyorum henüz sonunu..sanki sonu yokmuş gibi benden büyük..ağır biraz  kaldırmayı deniyorum,kıpırdamıyor bile..biraz da paslanmış..eski belliki..ellerimi boyuyor..ellerim pas içinde..kanamış gibi..ellerim acıyor biraz..boyanın kalktığı yerler ellerimi çiziyor..pasla kan karısıyor..sanki bir yağlı boya tablosu gibi aslında.. gözlerim nemli bakıyorum ona..canım acıdığından değil ona bakmaktan..gözlerim yavaştan iyice doluyor..bir damla..ve yavaşça ağlıyorum..her pasta bir iz varmış gibi benden olmayan, benim yapmadığım..tek tek okuyorum..
            kimlerin elleri değmişti acaba ona??kimler iz bırakmak istemişti onda??neden yara şeklinde kalmışlardı onda, renklerden ibaret olmayan çizikler bırakmışlardı..sonsuz olmak için..iyi anılmasalarda kalmaları için orda..herşeyi anımsatmak için..renkten uzak..siyahtan uzak..benden uzak...ona yakın...
            Kafamı aşağı çevirince korkuyorum..onun sonuna bakmak gibi..yukarıya bakmak gibi aşağı bakmak..sanki sonu yok gibi..aşağıda ne var??merak biraz korku..sonra papatyaları görüorum..ona inat çok canlılar..papatyaların olduğu bölümde tek bir pas izi yok..orası gizli gibi..sanki kimse dokunmamış gibi..ama yanılıyorum..dikkatle bakınca izleri görüyorum..parmak izleri..masumca dokunulmuş gibi..pastan çizikten ziyade renk gibi..kimin parmak iziyse onun rengi kalmış gibi..
             Şuan önümdeki basamakta ne iz var ne pas..sadece şarap var..kırmızı..pas gibi..ellerim gibi..onun gibi..kan gibi..belirsizlik gibi..
              Bir yudum alıp gözlerimi kapatıyorum..tüm tadını kokusunu damarlarımda hissedip gülümsüyorum..
Herkesten izler toplamış merdivenim..
Hani altında geçince uğursuzluk getirceğine inanılanından..
Alt geçmişim, üst geleceğim şimdide duruyorum..
Cesurca karanlığa bakıp gülümsüyor şimdide şarabımla..
Ya da hala gözlerim kapalı bilmiyorum...

Devamı Oku: Blogger ‘Facebook Beğen Butonu’ Eklemek